”Socialisme of de dood” was onze eerste kennismaking met Cuba

Na de landing op het vliegveld van Holguin was het eerste dat we zagen uit het vliegtuigraam de tekst "Socialismo o muerte"

Even draaide mijn maag om en vroeg ik me af waar we aan begonnen waren

Twee vrouwen, mijn man en ik waren de enige passagiers die hier uitstapten want de rest vloog door naar Havanna dat zo`n 1000 km verderop lag

We waren het enige passagiersvliegtuig en verder zagen we alleen legervliegtuigen

Onderaan de vliegtuigtrap stonden militairen met indrukwekkende geweren en honden ons op te wachten

Ze liepen met ons mee naar de aankomsthal

Hier gingen de honden de bagageband op en besnuffelden iedere koffer en tas

Daarna draaide ze rondjes om ons heen terwijl de militairen toekeken

Zo`n "welkom" hadden we nog nooit gehad

(De muur is inmiddels wit geschilderd en er staan nu geen militairen meer onder aan de trap van het vliegtuig)

Gelukkig waren onze koffers er snel

De douane bekeek ieder paspoort uitvoerig en daarna werd het gestempeld

Na dit ritueel ging de deur open en mocht je doorlopen

Met een harde klap viel de deur achter me dicht

Ik kon mijn man niet meer zien en was dan ook erg blij dat hij na enige tijd toch ook door de deur kwam

De vakantie kon beginnen

Bij de uitgang werden we opgewacht door een taxichauffeur die ons samen met de twee vrouwen naar ons hotel in Guardalavaca, 75 km verderop, zou brengen

In Nederland is dat een stukje van niets maar in Cuba was dat een heel ander verhaal

De wegen waren niet geasfalteerd en zaten vol met enorme kuilen

Sommige kuilen waren zo groot dat er een kleine auto in zou passen

Er werd dus om de kuilen heen gereden

We vroegen ons af hoe dat zou moeten als het regende

Gelukkig hebben we dat niet mee gemaakt

Voor mijn gevoel was het een rit waar geen einde aan kwam

We hobbelden op onze stoelen heen en weer in het busje

Veiligheidsgordels hadden ze namelijk nog nooit van gehoord

Straatlantaarns zijn een zeldzaamheid in Cuba en waren hier dan ook niet aanwezig

We reden in het donker en moesten niet alleen de kuilen ontwijken maar ook alle andere weggebruikers zonder licht

Het was iedere keer weer schrikken als ineens een paard en wagen of een fietser opdook in de lichtstralen

Na een vliegtocht van 10 uur en een lange rit met het busje door het donker kwamen we bekaf aan in het hotel

De koffers werden gelukkig naar onze kamer gebracht want er was geen lift en we zaten op de tweede verdieping

Na ons te hebben opgefrist zijn we wat gaan eten en daarna onmiddellijk naar bed gegaan

Als een blok ben ik in slaap gevallen en wist dan ook niet meer waar ik was toen ik wakker werd

Ik dacht dat ik in een volière lag

Ik hoorde allemaal tropische vogelgeluiden en langzaam drong het tot me door dat ik in Cuba was

Omdat we in het donker waren aangekomen had ik geen idee hoe het uitzicht was

Mijn mond viel open van verbazing toen ik het balkon op liep .... wauw... wat een uitzicht

Een blauwgroene zee, spierwit strand en heel veel palmbomen

In 1 klap was ik de ervaringen van de avond ervoor vergeten

Misschien zou het toch nog goed komen dacht ik en dat was ook zo

We hebben een fantastische maar vooral ook een zeer indrukwekkende vakantie gehad

Aardige mensen, veel gezien, prachtig strand, zeewater van 28 graden en niet te vergeten de Cubaanse muziek

Overal waar je kwam hoorde je deze vrolijke muziek

Gelukkig hadden we ons van tevoren wel gerealiseerd dat een hotel in Cuba waarschijnlijk niet hetzelfde zou zijn als in Europa en dat bleek ook zo te zijn

Het zwembad en de gebouwen aan de buitenkant zagen erg goed uit

De bedden en badkamer waren gelukkig erg schoon en iedere dag hadden ze van de handdoeken iets moois gemaakt

Iedereen deed verschrikkelijk zijn best om het je naar de zin te maken

Alles in het hotel was erg verouderd

De verf bladderde van de muren en van het plafond in onze kamer, de telefoon op het nachtkastje had een doorgesneden draad enz. maar dat maakte ons allemaal niets uit

Het eten bestond voornamelijk uit fruit, bruine bonen en kip en is voor de Cubanen al een hele luxe maaltijd

Voor ons was dagelijks bruine bonen en kip geen probleem want we lusten gelukkig bijna alles en je moet je aanpassen aan het land

We hebben vanuit het hotel een rondtocht door Oost-Cuba gemaakt en zagen toen hoe verschrikkelijk arm de Cubanen het hadden

Er was van alles bijna niets

De winkels waren bijna leeg

Hutjes van oud ongeschilderd hout met gedroogde palmbladeren als dak op het platteland en verwaarloosde huizen in de steden

Alle paarden waren erg mager en de zeer oude Amerikaanse auto`s werden vaker gerepareerd dan dat ze reden

Het was voor het eerst in mijn leven dat ik van zo dichtbij werd geconfronteerd met zoveel armoede en vond dat heel heftig

We zijn met lege koffers weer thuis gekomen want we hebben onze kleding en toiletartikelen weggegeven en we waren gelukkig niet de enige die dat deden

Na deze vakantie ben ik nog vele malen terug gekeerd naar Cuba want de Cubananen hebben mijn hart gestolen...