Goa Gajah of de Olifantengrot is in de buurt van Ubud (Bali) en staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst

         

Klik op de foto om te vergroten

Goa Gajah, ook wel Olifantengrot genoemd, ligt ten oosten van Peliatan vlak bij Ubud

in het midden van Bali

Goa Gajah dateert uit de 11e eeuw en is in 1922 ontdekt

De ingang van de grot bestaat uit een soort monsterlijk wezen met wijd open mond

De grot heeft een 13 meter lange gang die uitkomt op een T-splitsing

Aan het uiteinde van de linker gang staat een beeld (1 m hoog) van Ganesha met vier armen

(de hindoegod met de olifantenkop)

Vlak voor de ingang staat een beeld van de boeddhistische godin Hariti

De vroegst bekende schriftelijke mededeling over het bestaan van de Goa Gajah

is van de hand van L.C. Heyting, destijds controleur van het

Nederlandsch-Indische Gouvernement op Bali

Dat bericht werd vermeld in het verslag van de Oudheidkundige Dienst van 1923

Omdat de monsterkop boven ingang van de grot stuk was zag hij die aan voor een olifant

Over het inwendige deed hij geen mededelingen

Op 13 juni 1925 bezocht W.O.J. Nieuwenk (kunstenaar) als

eerste westerse mens het inwendige van de grot

De Balinezen die in de omgeving leefden durfden de grot niet te betreden

De zwaar beschadigde kop boven de ingang (een gedeelte met de neus was afgebroken en lag tussen de puinbrokken voor de grot) kon volgens hem geen olifant zijn

Er stonden toen een viertal spuiers en nog enkele andere beelden voor de grot opgesteld, waaruit Nieuwenkamp de conclusie trok dat er een badplaats in de buurt geweest moest zijn

Van die badplaats was echter niets zichtbaar

Nieuwenkamp tekende het uit- en inwendige van de grot en nam deel

aan het herstel van de monsterkop

In 1926 schreef hij een geïllustreerd verslag over zijn eerste bezoek aan de Goa Gajah in het tijdschrift Nederlandsch-Indië, aflevering 11, maart 1926

Later, op 21 februari 1937 bij een hernieuwd bezoek tekende hij het herstelde uiterlijk

Tegenover de grot ligt een fontein met zes vrouwenbeelden

Deze werd pas in 1954 blootgelegd door de archeoloog J.C. Krijgsman

Langs de grot loopt de rivier de Petanu

Opvallend is de mengelmoes van hindoeïstische en boeddhistische elementen

Rond het jaar duizend moet de grot al gebruikt zijn door hindoes;

waarschijnlijk daarvoor door boeddhisten

Je kan ook de Boeddhistische tempel bezoeken

Hiervoor moet je wel veel trapen op en af klimmen

De tempel ligt in een mooie tropische omgeving maar is niet heel erg bijzonder